10 maja 2021 11:34 | Aktualności
Inteligencja kinestetyczna charakteryzuje dzieci, które znajdują się w nieustannym ruchu. Ten typ dzieci potocznie określa się terminem „żywe srebro”. Dzieci o inteligencji kinestetycznej wyróżniają się w klasie – nie potrafią usiedzieć w miejscu. Nadpobudliwi, wrażliwi na dotyk, niepotrafiący usiedzieć spokojnie na miejscu - tacy są ludzie, u których dominuje inteligencja ruchowa. Ciągle się wiercą, są skoczni, mają doskonałą koordynację, zwykle dużo gestykulują.
Niestety, często właśnie z tego powodu są nielubiane przez nauczycieli i rówieśników. Tymczasem przebywanie w ruchu jest dla takich dzieci czymś zupełnie naturalnym. Człowiek o dominującej inteligencji ruchowej: cechuje go wysoka świadomość swego ciała i panowanie nad nim, zręcznie radzi sobie z wykonywaniem ćwiczeń ruchowych, wysoka zdolność do zachowania równowagi ciała.
Osobę o inteligencji kinestetycznej można poznać po następujących cechach:
Dziecko o inteligencji kinestetycznej uczy się poprzez doświadczanie. Najtrudniej przyswaja wiedzę poprzez samo omówienie jakiejś kwestii. Takie dziecko uwielbia poznawać nowe ruchy (np. taneczne), lubi budować rzeczy, konstruować, lubi grać w gry wymagające aktywności fizycznej.
Dobrze zapamiętują to, co mieli okazję samodzielnie przećwiczyć. Praktyka jest dla nich zdecydowanie ważniejsza niż teoria. Sprawdzą się w sporcie, grach zespołowych. Są doskonałymi tancerzami.
Dziecku należy zapewnić jak najwięcej przerw oraz zapisać je na zajęcia ruchowe, zgodne z jego zainteresowaniami, np. taniec, karate, basen, piłkę. Jeżeli dziecku nie zapewni się sposobów na rozładowanie energii, zacznie zachowywać się agresywnie. W szkole może bić, kopać inne dzieci. Dla dzieci o inteligencji kinestetycznej kluczowe jest zrozumienie przez środowisko, dlatego tak ważna jest rola rodziców i nauczycieli. Nie wolno dopuścić, by wrodzony talent dziecka został zmarnowany.
Mają predyspozycję do wykonywania takich profesji jak: zawód: tancerz, choreograf, sportowiec, cyrkowiec, rzeźbiarz, kierowca wyścigowy a nawet chirurg.
Psycholog
Wiktor Owsiak